وضعیت بازار خودرو بدون هیچ حرف و حدیثی نشانه ای واضح و آشکار از نحوه مدیریت حاکمیت بر صنعت خودروسازی به شمار می آید. در این شرایط به جای تسهیل حضور بخش خصوصی قدرتمند و توانا، خصوصی سازی خودروسازی را به پرش اسب با مانع تبدیل کرده است.
برخلاف تصور، گام دوم خصوصی سازی آن‌گونه که برخی اعتقاد داشتند راحت و آسان برداشته نخواهد شد.
۴۲ درصد سهم بلوکی شرکت‌های گروه سرمایه‌گذاری سایپا (سهامی عام)، سرمایه‌گذاری گروه صنعتی رنا (سهامی عام)، گروه سرمایه‌گذاری کارکنان سایپا (سهامی عام) و سرمایه‌گذاری و توسعه صنعتی نیوان ابتکار (سهامی عام) قرار است به صورت مزایده به فروش برود.
مخالفان از همین حالا و بدون توجه به میزان زیان و بدهی سایپا، اعتقاد دارند که قیمت پایه در نظر گرفته شده، براساس قیمت سهم این شرکت در بورس، ارزان فروشی است. بنابراین دولت برای این واگذاری نباید عجله کرده و اجازه دهد تا قیمت سهام بالاتر رفته تا بتواند با قیمت بیش‌تری آن را به فروش برساند.
در مقابل، برخی معتقد هستند که همین حالا نیز برای خرید این ۴۲ درصد با توجه به ارزش سهام در بازار سرمایه باید بیش از ۳۰ همت هزینه کرد. آن هم برای شرکت های تودلی که بنا بر قانون حق دخالت و رأی ندارند.
در کنار این موارد، خودروسازی ایران و در ادامه خصوصی سازی آن همچنان با مشکلات سخت و سنگینی دست به گریبان است. از جمله این چالش ها می توان به این موارد اشاره کرد:
چالش‌های ساختاری و مدیریتی، چالش‌های اقتصادی و مالی از قبیل کمبود نقدینگی و نوسان نرخ ارز، چالش‌های سیاست گذاری، وابستگی به واردات قطعات، فاصله فنی و تکنولوژیک، قیمت گذاری دستوری و فشارهای سیاسی و مداخله ای از سوی موافقان و مخالفان خصوصی سازی.
در این شرایط از یک سو، اعلام آمادگی برای خرید سهام دولتی خودروسازان به نوبه خود قابل توجه و تعمق است و از سوی دیگر، مقاومت در برابر آسان سازی این واگذاری و سرعت گرفتن خروج دولت از خودروسازی با تعجب و تأمل همراه شده است.
این در حالی است که حکمرانی اقتصادی کشور نشان داده که نه امانت دار خوبی است و نه در شرایط بحران قدرت تصمیم گیری درست و اصولی دارد. بنابراین با توجه به این مسئله به نظر می رسد که دولت پیش از کسب درآمد باید به دنبال راهکاری باشد که چالش های خصوصی سازی را برطرف کند.
اما برخلاف تصور، طمع حکمرانی اقتصادی به بازار خودرو، به خصوصی سازی هم سرایت کرده است. آن‌ها در شرایطی که منابع و فرصت های بسیاری را از بین برده و مسبب وضع موجود هستند، نه تنها تا به حال دست اندازهای این مسیر را برنداشته اند، بلکه خصوصی سازی خودروسازی را دریک ماراتن بی دلیل و نفس گیر به پرش اسب با مانع بدل کرده اند.
آیا واقعاً قصد حاکمیت خروج از بنگاه‌داری است؟ یا ضرورت زمان و شرایط موجود آن‌ها را وادار به این نمایش کرده است؟
منبع خبر: اسب بخار